Πρόσφατα, η ταινία "Η αφόρητη βαρύτητα του τεράστιου ταλέντου" με τον Nicholas Cage στον ρόλο του τίτλου απελευθερώθηκε και αμέσως ερωτεύτηκε τους κριτικούς ταινιών, κερδίζοντας αμέσως 100 πόντους στο Rotten Tomatoes. Ξανά και ξανά, χτυπώντας για νέα γι ‘αυτόν, ξαφνικά έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτομαι. Αλλά είμαι εξοικειωμένος με το κλουβί ως επί το πλείστον χάρη στα μιμίδια! Και δεν είδε καμία από τις ταινίες του.
Όχι, φυσικά, όπως πολλοί, οπαδοί από το "rock". Και η τελική σκηνή από την ταινία "Χωρίς πρόσωπα", είδα στην παιδική ηλικία, καλεί ακόμα τις αναδρομές του Βιετνάμ. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της φιλμογραφίας του με πέρασε. Και αποφάσισα να διορθώσω επειγόντως αυτήν την παράλειψη και να οργανώσω έναν μικρό μαραθώνιο ταινιών για τον εαυτό μου.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Νίκολας κατάφερε να παίξει σε πολλές ταινίες και μερικές φορές (καλά, σχεδόν πάντα) οι ρόλοι του ήταν, για να το θέσουν ήπια, περίεργο. Αλλά σήμερα θα ήθελα να μιλήσω για ένα πιο τυπικό, αλλά από αυτό όχι λιγότερο λατρεία και καλά -γνωστή ταινία "Air Prison".
Σε ποια είναι η ταινία?
Η πλοκή της ταινίας είναι εξαιρετικά απλή. Υπάρχει ένα απίστευτα προστατευμένο αεροπλάνο. Υπάρχει μια ειδική μονάδα που ασχολείται με τη μεταφορά ιδιαίτερα επικίνδυνων κρατουμένων. Σε κάποιο σημείο, η ηγεσία έρχεται στο μυαλό μια μεγάλη σκέψη: γιατί να μην βυθιστούν όλοι οι πιο απωθημένοι εγκληματίες στο αεροσκάφος ταυτόχρονα?
Φυσικά, σε κάποιο σημείο, ένα τέτοιο λαμπρό σχέδιο δίνει αποτυχία. Σε κάθε περίπτωση, για τους υπουργούς του νόμου. Το σχέδιο των εγκληματιών λειτουργεί ακριβώς όπως πρέπει. Ενεργώντας αρμονικά, καταγράφουν το αεροπλάνο στα χέρια τους και κρατούν την πορεία κατευθείαν στον παράδεισο των νησιών.
Και ίσως θα είχαν ακόμη μια ευκαιρία. Αλλά, όπως πάντα, δροσερά παιδιά παρεμβαίνουν. Δηλαδή – ένας ειδικός πράκτορας Vince Larkin και ένας από τους κρατούμενους που ονομάζονται Cameron On. Στην πραγματικότητα, θα παρατηρήσουμε αυτήν την αντιπαράθεση για σχεδόν δύο ώρες.
Ο πραγματικός Ranger
Κατά την ανάγνωση της ισοπαλίας, τίθεται το ερώτημα ακούσια: πώς ήταν ο κύριος χαρακτήρας μεταξύ αυτών των ψυχοπαθών? Είναι πραγματικά ένας από αυτούς? Και γιατί τότε αγωνίζεται με λάθος τρόπο?
Στην πραγματικότητα, ο Cameron Poe που παίζει ο Cage είναι καλός τύπος. Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν ορκίζεται αισχρολογίες. Δεν ανεχτεί το πνεύμα όταν κτύπησε τα κορίτσια και είναι έτοιμο να δώσει μια ζωή στο όνομα της δικαιοσύνης. Παρόλο που η συνάντηση με την αγαπημένη του κόρη, την οποία δεν είχε δει ποτέ. Γενικά, ένας τυπικός ranger.
Πώς ήταν στη φυλακή? Κατέληξε σε λάθος https://rollinocasinogr.com/mobile-app/ μέρος και σε λάθος χρόνο. Στο χώρο στάθμευσης κοντά στο μπαρ, αρκετοί Gopniks αποφάσισαν να μάθουν τη σχέση μαζί του. Ένα από τα οποία σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.
Αλλά ακόμη και η φυλακή δεν τον άλλαξε προς το χειρότερο. Αντίθετα – εκεί κατάφερε να αντλήσει ακόμη περισσότερο, να μελετήσει την ισπανική γλώσσα και να κάνει φίλους με πολλούς κρατούμενους. Και αγόρασε ακόμη και μια βελούδινη κόρη κουνελιού. Λοιπόν, απλά αγάπη μου, έτσι δεν είναι? Έτσι, η διοίκηση της φυλακής αποφάσισε, οπότε το λογισμικό ήταν μπροστά από το χρονοδιάγραμμα. Και ένα ειδικό συμβούλιο θα πρέπει να τον παραδώσει στην ελευθερία – στην αγαπημένη του γυναίκα και κόρη.
Φυσικά, η μεταβαλλόμενη ευθυγράμμιση και ο νέος προορισμός του ήρωα δεν είναι ικανοποιημένοι. Και πρέπει να φτάσει στο σπίτι με κάθε κόστος. Και ταυτόχρονα για να σώσει τον συνάδελφό του, πεθαίνοντας μπροστά στα μάτια του από τον διαβήτη και κινδύνευε να μην φτάσει στο τέλος της νέας διαδρομής. Και μια γυναίκα φρουρά, επειδή η κυρία δεν είναι μέρος ανάμεσα σε αυτό το χαστούκι.
Ο ήδη αναφερόμενος Vince Larkin που εκτελείται από τον John Kusak θα τον βοηθήσει. Ενώ άλλοι πράκτορες προσπαθούν να κατεβάσουν το αεροπλάνο και να βρουν κόλπα των κρατουμένων ξανά και ξανά, προσπαθεί να λύσει την κατάσταση χάρη στο κρύο μυαλό. Προσκολλάται σε οποιαδήποτε απόδειξη και θέλει απλώς να κάνει τη δουλειά του σωστά. Γενικά, ένας άλλος τυπικός "καλός τύπος" που περιβάλλεται από ηλίθιοι.
Οι κύριοι και όχι πολύ κακοποιοί
Όχι λιγότερο ενδιαφέρον είναι οι κακοποιοί που, φυσικά, είναι περισσότερο στην ταινία, καθώς και η ώρα της οθόνης. Ο ρόλος του ανταγωνιστή είναι ο Cyrus "jirus" chriss. Από τη μία πλευρά, ο τύπος ταξιδεύει απολύτως, ένας αδίστακτος δολοφόνος και όλα αυτά. Από την άλλη – είναι απίστευτα υπολογίζεται. Ήταν αυτός που ήταν σε θέση να βρει ένα σχέδιο διαφυγής. Και, χάρη στην εξουσία του, κατέχει όλη την αδελφότητα του υπό έλεγχο.
Ο John Malkovich το έπαιξε και, νομίζω, μπορείτε να σταματήσετε εκεί. Δίνει επικές σκηνές όχι λιγότερο από τον Nicholas Cage. Ποια είναι η στιγμή με ένα κουνέλι, το οποίο "παίρνει όμηρο" για να χτυπήσει πληροφορίες από τον πρωταγωνιστή.
Οι συνεργάτες είναι κάπως χαμένοι στο υπόβαθρό του. Παρόλο που ο ρόλος ενός από αυτούς παίζεται από το Wing Reimz. Ο Denny Trekho έκλεισε μεταξύ τους ως σειριακός βιαστής, γεμίζοντας ένα τατουάζ προς τιμήν του καθενός από τα θύματά του. Αλλά γενικά, όλα είναι όπως συνήθως – υπάρχουν μερικές ηλίθιες συντριβές, υπάρχει ένας συνομιλητής που δημιουργεί κωμικές καταστάσεις ξανά και ξανά και συνεχώς βαρετά την κουβέντα του. Αποκλείεται από τον κατάλογο από τη transvistitis που τρέχει γύρω από το πεδίο της μάχης στο φόρεμα και με ένα πολυβόλο έτοιμο.
Ξεχωριστά, αξίζει να αναφερθεί ο πιο τρελός μανιακός, ο οποίος αρχικά ακόμη και οι υπόλοιποι κρατούμενοι φοβούνται. Και μακριά από το να αποφάσισε αμέσως να τον απελευθερώσει από τα δεσμά, θυμίζοντας το άξονα του Hannibal Lecturer από την "Σιωπή του Αρνίου". Τότε αποδεικνύεται ότι ο Steve Buscami κρύβεται κάτω από αυτά.
Προσωπικά, σε κάποιο σημείο, έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρον για μένα να παρακολουθώ τον χαρακτήρα του από όλους τους άλλους. Και θα ήθελα να κατηγορήσω τους δημιουργούς για το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές σκηνές με τη συμμετοχή του. Αλλά ένα από αυτά είναι κάτι περισσότερο από αντισταθμίζει αυτό.
Δράση, πολλή δράση!
Πιθανώς, δεν είναι απολύτως σωστό να θέσουμε αυτό το στοιχείο τελευταίο, γιατί εξακολουθούμε να μιλάμε για μια "ταινία δράσης". Υπάρχουν πολλές σκηνές στην ταινία, και αν νομίζετε ότι πρόκειται για μια ταινία "Επιμελητηρίου", τότε σας επισημαίνω να σας αναστατώσει ή, αντίθετα, παρακαλώ. Οι ενέργειες της εικόνας θα συμβούν όχι μόνο στο αεροσκάφος. Σε κάποιο σημείο, ένας πλήρης πόλεμος θα αποδειχθεί στο πλαίσιο.
Ναι, με ένα τρελό Malkovich, έναν χαρακτήρα του Buscami, περπατώντας ειρηνικά με μια κούκλα στα χέρια του, και τρέχει μπροστά και πίσω και ουρλιάζοντας Transvistal. Λοιπόν, φυσικά, δεν θα κάνει χωρίς κλουβί, ποιος θα είναι στα πρόθυρα της αποτυχίας ξανά και ξανά, αλλά τελικά θα σώσει όλους.
Και αυτό δεν είναι σπόιλερ. Κυριολεκτικά από τα πρώτα πλαίσια γίνεται φανερό ότι σε αυτή την ιστορία δεν μπορεί να υπάρξει ξαφνική συστροφή. Ο κύριος χαρακτήρας θα σώσει όλους απλά επειδή είναι καλός τύπος και κάνει τα σωστά πράγματα.
Αλλά δεν θέλω να χαλάσω τις σκηνές. Στο δεύτερο μισό ή ακόμα και το ένα τρίτο της ταινίας, γίνονται απίστευτα πολλοί. Και το τοπίο αρχίζει τελικά να αντικαθιστά ο ένας τον άλλον. Σε κάποιο σημείο, έπιασα τον εαυτό μου πιστεύω ότι αυτό θα ήταν αρκετό για μια άλλη ταινία.
Έτσι στο τέλος?
"Air Prison" χωρίς αντίθετο, αλλά λόγω της αφέλειας και της απλότητας της, γίνεται μια εξαιρετική ταινία για το βράδυ. Δεν μπορώ να πω ότι αμέσως μετά την παρακολούθηση, η σκέψη "Θα το αναθεωρήσω σίγουρα", όπως συμβαίνει με πολλές λατρευτικές ταινίες της δεκαετίας του ’80 και του ’90.
Αρχικά φαινομενικά μια ταινία θαλάμου, κερδίζει σταδιακά δυναμική και με κάθε λεπτό που βλέπει να γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Και, παρά μερικές παράλογες σκηνές και μερικές φορές το περίπτερο που συμβαίνει στην οθόνη, η ταινία δεν κυλεί σε σκουπίδια. Πιθανώς, όλα όσα συμβαίνουν εξομαλύνονται από την ίδια αφέλεια.
Αν σας αρέσουν οι παλιές ταινίες δράσης, αλλά, όπως και εγώ, για κάποιο λόγο έχασε αυτή την εικόνα, τότε συνιστώ ανεπιφύλακτα να αφιερώσετε το χρόνο μου σε αυτό. Η επιπόλαιη ατμόσφαιρα και η δυναμική δράση είναι αυτό που χρειάζεστε αν θέλετε να αποσπάσετε και να χαλαρώσετε.